Gregorian - The Sound Of Silence

Πηλιο 4

Απο τον 12ο αιωνα το Πηλιο εμφανιζεται στο ιστορικο προσκηνιο σαν μια μοναστικη πολιτεια χαρις στα πολλα μοναστηρια που χτιζονται.Στο περασμα του χρονου γυρω απο τις μονες ιδρυοντε νεοι οικισμοι,οι οποιοι με τις μετακινησεις των πλυθησμων απο τα παραλια οργανωνονται σε κωμοπολεις και χωρια που μεσα στην τουρκοκρατια αποκτουν προνομια και αυτοδιοικηση.Με επακολουθω την πολιτιστικη και οικονομικη ακμη.

why-Enigma

ΠΟΙΗΜΑ

Πηλιο θα΄ρθω να πνιξω στα νερα σου
Καθε αλλη βοη απο τη βοη που κανει
στα σπλαχνα μου η χαρουμενη καρδια μου
για τα ακουσματα της Νικης οπου φτανει
κι αχολογα η φωνη της στα πλευρα σου.
θα΄ρθω να πιω τη δροσο σου την αιωνια
θα ξεδιψασει η πικρα μου στ'αηδονια
που θρεφουν τα λαγκαδια τα ισκερα σου.....

Αγγελος Σικιελιανος

εν λευκω...

Ενα υπεροχο τραγουδι.......Cancao do Mar

Τα λογια ειναι περιττα...

Καρυδοπιτα (10 κομματια)

8 αυγα
8 κουτ.σουπας ζαχαρη
8 κουτ.σουπας καρυδι ψιλοκομμενο
10 κουτ.σουπας παξιμαδι τριμμενο
λιγο ξυσμα πορτοκαλιου
Για το σιροπι
2 κουπες ζαχαρη
1 1/2 κουπες νερο
1 κουταλια χυμο λεμονιου
1 βανιλια
Χτυπατε τα ασπραδια μαρεγκα σφιχτη.Μετα χτυπηστε τους κροκους με την ζαχαρη
μεχρι να ασπρισει το μιγμα.Οτανειναι ετοιμα και τα δυο ριχνετε τη χυπημενη
μαρεγκα μασα στους κροκους ανακατευοντας ελαφρα,στη συνεχεια ριχνουμε τα
υπολοιπα υλικα.Αδειαζουμε το μειγμα σε βουτυρομενο ταψακι διαμετρου 30 εκ.
Ψηνετε την καρυδοπιτα σε προθερμασμενο φουρνο στους 180 για 40-45 λεπτα.
Οταν ψηθει αφηστετο να κρυωσει.Στο μεταξυ βραζετε 7 λεπτα το νερο με την ζαχαρη το χυμο και την βανιλια.Περιχυνετε την κρυα καρυδοπιτα με καυτο σιροπι.Αφξστετο παλι να κρυωσει και κοψτετο!
Καλη σας Ορεξη!

Βροχη μου....

Μυρισε Φθινοπωρο....

Οι Πραλιες ερημωσαν,τα φυλλα κιτρινιζουν.Αλλαγη εποχης το λεμε.Φθινπωριασε ο ανεμος σε πηρε φθινοπωριασε....ειναι πανεμορφη εποχη .Με την εναλλαγη χρωματων στους πινακες που ζωγραφιζει η φυση.Με τη θαλασσα να εχει μερες,μερες,αυτο το μολυβι χρωμα κι ο ουρανος να ετοιμαζεται να ξεσπασει ανα πασα στιγμη. Ειναι υπεροχο.....

Μοναξια....

Κυματα ερχεστε φευγετε,ταξιδια μακρινα,οπως τα ονειρα απιαστα μα τοσο ομορφα....
Συννεφα θυμωσατε και μαυρισε η ψυχη σας να¨χα τη δυναμη σας

Αερα...παρεμε μακρια ,βαλεμε στοχο πηγαινε με σε οτι πιο ομορφο εχεις δει...
Βροχη ξεπλυνε την ψυχη μου απο την σκουρια και την βρωμια.

Φωτια καψε οτι πιο ασχημο εχει συμβει.
Νερο δωσε μου ξανα ζωη οπως το χωμα που βρεχεις και φυτρωνει λουλουδι την Ανοιξη και δροσισε την καρδια μου το καλοκαιρι.
Κι οταν ολα αυτα κανεις δε μου τα φερει,
ελα μαζι μου κρατα μου το χερι, για να μην ειμαι μονη.
Γιατι πιο πολυ απο ολα η μοναξια με πληγωνει.....

Χρονια Πολλα Δημητρη-Δημητρα...

Μενουμε Ελλαδα...4

ERA Infanaty

Πηλιο 3

Τα σημαδια ιστορικης διαδρομης του Πηλιου μεσα απο τους αιωνεςαποτυπωνοντε στα ερειπια των πολεων,στα απομειναρια των μεσαιωνικων καστρων και στα μνημεια χριστιανικων βασιλικων.Οι ανθρωποι που κατοικησαν αυτο το χωρο διατηρησαν και πλουτισαν τα εθιμα τις τεχνεςκαι την αισθητικη τους.Για να προσθεσουν τις τελευταιες πινελιες σε αυτο το μοναδικο εργο της ελληνικης φυσης....

Αινιγμα

Τι ξερεις για μενα δεν ξερω
τι θελω απο σενα το βλεπω.
Μερα με την μερα με χανεις,φευγεις,
απομακρινεσαι,με διωχνεις,κρυβεσαι.
Ψαχνω να βρω την αιτια,λυση για να γλιτωσω
απο αυτην την κοροϊδια.
Ισως αν με καταλαβεις ποτε να μπορεσεις
να με βοηθησεις να ξεφυγω...
Δεν ειμαι ομως τοσο σιγουρη για τον τροπο
που θα διαλεξεις.
Ακουγεται γελοιο.Σε φοβαμαι.Φοβαμαι το μελλον.
Με μπερδευεις με ενα τροπο που μονο εσυ μπορεις
να εξηγησεις.Μη προσπαθησεις την καρδια μου να ραγισεις.
Το εχεις κανει εδω και καιρο.Μαζευω τα κομματια μου
και τα συναρμολογω.
Κι ισως βγει κατι καλο.Κατι γνησιο,αληθινο.
Το ψεμα σου με κατεστρεφε σιγα, σιγα,
η αληθεια η μονη διεξοδος απο το σκοταδι
που με βυθισες....
Σκοταδι το φως πουθενα,ειναι ακομα μακρια...
Τιποτα δεν ξερεις,τωρα καταλαβαινω.Και ποτε δεν θα μαθεις.
Οπως και ποτε δε θα ψαξεις μεσα μου να βρεις μια γωνια που ησουνα
η εισαι εσυ.Γιατι μεχρι να με καταλαβεις θα εχω καταστρεψει καθετι
δικο σου οτι υπηρχε και υπαρχει.
Δεν σε μισω σε αγνοω ,για να ξαναγινω εγω!
Μου ελειψε αυτο να νοιαζομε για μενα!
Δεν μπορεις να φανταστεις ποσο.
Κι ομως καποτε ξυπνας απο τον λυθαργο.
Μολις τα καταφερα κι ηδου το αποτελεσμα......Αντιο...
Aφροδιτη Λασκου

Enae Volare mezzo

Καλο Μηνα....Καλη Σοδεια....

Μπαινει δυναμικα ο Οκτωμριος με καλο καιρο.
Ευτηχως κρατησε για να μαζαψει ο κοσμος τα μηλα.
Αλλου καλυτερα αλλου χειροτερα να υσηχασουν για να μπορεσουν να ξεκουραστουν το χειμωνα.
Κι ενω θα ειναι σε ολα τα μαναβικα σε ολα τα μαρκετ γυαλισμενα για την Ζαγορα ειναι μια δυσκολη και κουραστικη περιοδος!Δεν πειραζει ετσι εχουν ξεχωρισει και εχουν γινει τα πιο γνωστα μηλα σε ολη την Ελλαδα.
Γιαυτο ξαναευχομαστε καλη σοδεια και καλη πωληση στα zagorin!

Αφιερωμενο.....

Μπαμπα σε Παρακαλω να μην είναι και τόσο λυπημένος, Μαμα παρακαλώ μην κλαις
Είμαι στην αγκαλιά του Ιησού και μου τραγουδάει νανουρίσματα
Παρακαλώ, προσπαθήστε να μην ρώτησεις Θεό, δεν νομίζω ότι είναι αγενής.
Δε νομίζω ότι μ 'έστειλε σε σας, και στη συνέχεια άλλαξε γνώμη.

Βλέπετε, είμαι ξεχωριστο παιδί, και χρειαζομαι εδω πάνω.
Είμαι ενα ξεχωριστο δώρο που του έδωσε, το προϊόν της αγάπης σας.
Θα ειμαι πάντα εκεί μαζί σας, να παρακολουθήτε τον ουρανό τη νύχτα.
Βρείτε το πιο λαμπρό αστέρι, που είναι αστραφτερο,
Αυτό είναι λαμπρό φως φωτοστέφανο μου.

Θα με δείτε στον παγετό πρωί, στις ομίχλες στο παράθυρο σας
στο ντους το καλοκαίρι θα ειμαι εγω, θα είμαι στο χορό της βροχής.
Όταν αισθάνεστε λίγο αεράκι, από ένα απαλό άνεμο που φυσάει.
θα είμαι εκεί να φύτευσω ένα φιλί στην μύτη σας.
Όταν δείτε ένα παιχνίδι των παιδιών, και η καρδιά σας αισθάνεται λίγο ταραχη,
θα είμαι εκεί να δοσω στην καρδιά σας μια αγκαλιά.
Έτσι μπαμπά παρακαλω να μην είναι και τόσο λυπημένος,μαμα μην κλαις
Είμαι στην αγκαλιά του Ιησού, και μου τραγουδάει νανουρίσματα.
(Αφιερωμενο στο γιο μου που εφυγε τοσο νωρις... λιγο πριν τον παρω στην αγκαλια μου....)

Κένταυροι: Η μεγάλη αλήθεια για τη φύση τους

Θα ξεκινήσω την αποκάλυψη για τη φύση των Κενταύρων από την Ιωλκό, έτσι ώστε να υπάρχει στο κείμενο συνοχή και για να μην υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία για την ορθότητα της συλλογιστικής μου.

Η παραλία του Αναύρου ποταμού όπου ναυπηγήθηκε η Αργώ, ήταν με βεβαιότητα η παραλία και το λιμάνι της αρχαίας Ιωλκού. Στους στίχους 114-115 των Αργοναυτικών των Ορφικών Κειμένων, ο Ορφέας αναφέρει: Εκεί θορυβώδικα μαζευόταν σε ομάδες ο λόχος των Μινύων αρχόντων στη στενή αμμουδιά στις όχθες του Αναύρου.

Η αμμώδης παραλία του Αναύρου ακόμη και μετά από 40 σχεδόν αιώνες, παραμένει στενή. Είναι η πρώτη εντυπωσιακή επιβεβαίωση γεωγραφικής περιγραφής του Ορφέα, από τις δεκάδες που ακολουθούν και που προκαλούν θαυμασμό με την ακρίβεια τους.

Φυσικά την εποχή που έλαβε χώρα η Αργοναυτική εκστρατεία, περί το 1870 π.Χ., η παραλία του Αναύρου ποταμού θα ήταν κάποιες δεκάδες μέτρα πιο μέσα, αφού λογικά με την πάροδο 4000 ετών θα έχει σίγουρα επεκταθεί προς τη θάλασσα.

Στο στίχο 113 ο Ορφέας αναφέρει ότι για να φτάσουν στον Άναυρο προσπέρασαν τις ακτές των Παγασών. Κάποιος όμως που έρχεται από τη Θράκη -δηλαδή από βορράν- με προορισμό την Ιωλκό, η μόνη περίπτωση να προσπεράσει τις Παγασές, που βρίσκονταν χτισμένες λίγα χιλιόμετρα νοτιοδυτικά από την Ιωλκό, ήταν να έρχεται από νότια κατεύθυνση. Αυτό σημαίνει ότι ο Ιάσονας και ο Ορφέας ήρθαν οπωσδήποτε με πλοίο από τη Θράκη, μπήκαν στον Παγασητικό κόλπο και ακολουθώντας τις δυτικές ακτές του, προσπέρασαν τις Παγασές και έφτασαν στον προορισμό τους .

Μάλιστα το λιμάνι της Ιωλκού θα ήταν δίπλα από τη παραλία, πιθανότατα στο σημερινό λιμανάκι που βρίσκεται ανατολικά του Αναύρου, γιατί τα Ορφικά κείμενα αναφέρουν ότι τον Ιάσονα με τον Ορφέα, οι Αργοναύτες που ήταν συγκεντρωμένοι στην παραλία και δίπλα στην Αργώ, τους αντιλήφθηκαν να έρχονται από το δρόμο (στίχος 116). Αυτό σημαίνει ότι ο Ιάσονας και ο Ορφέας ερχόμενοι από τη Θράκη, δεν αποβιβάστηκαν στη παραλία όπου ήταν η Αργώ και περίμενε την καθέλκυσή της, αλλά κατέβηκαν στο διπλανό λιμάνι και ακολουθώντας τον δρόμο, τους είδαν οι Αργοναύτες να έρχονται από μακριά. Λογικά δηλαδή ο Άναυρος θα χώριζε την παραλία από το λιμάνι της αρχαίας Ιωλκού, πράγμα που ισχύει ακόμη και σήμερα , αφού από τη δυτική πλευρά του Αναύρου ποταμού υπάρχει στενή αμμώδης παραλία και από την ανατολική υπάρχει μικρό λιμάνι που χρησιμοποιείται από το ναυτικό όμιλο Βόλου.

Οι Αργοναύτες αφού έδωσαν όρκο στον Ποσειδώνα για πίστη στον Ιάσονα, ξεκίνησαν το επικό τους ταξίδι, αφήνοντας πίσω τους την Ιωλκό. Μετά από σκληρή κωπηλασία, έφτασαν στο πρώτο λιμάνι στον Παγασητικό και αφού έδεσαν το πλοίο, βγήκαν έξω να ξεκουραστούν. Τότε ο Πηλέας παρακάλεσε τους συντρόφους του να ανέβουν στο ιερό βουνό του Πηλίου, όπου ο δικαιότατος των Κένταυρων, ο σοφός Χείρωνας, δίδασκε το μικρό του γιο, τον Αχιλλέα. Εκεί εκτυλίσσεται και ο πρώτος μουσικός αγώνας της προϊστορίας, μεταξύ του Ορφέα και του Κενταύρου Χείρωνα, με νικητή τον Ορφέα.

Μάλιστα ο χαρακτηρισμός του Χείρωνα σαν «δικαιότατος» των Κενταύρων, λανθασμένα αποδίδεται στον Όμηρο, αφού υπάρχει στο στίχο 381 των Αργοναυτικών.

Από τη μετάφραση των λόγων του Ορφέα στους στίχους 396-398 των Αργοναυτικών φαίνεται ότι ο Κένταυρος Χείρωνας είχε αλογίσια μέλη. Όμως ο Κένταυρος Χείρωνας αποκλείεται να ήταν υβρίδιο αλόγου με άνθρωπο. Απλά οι Κένταυροι είχαν ταυτιστεί απόλυτα με το άλογο και στα πλαίσια των υπερβολών και των δεισιδαιμονιών της εποχής τους, παρουσιάζονταν σαν άνθρωποι με σώμα αλόγου. Μάλιστα διαβάζοντας προσεκτικά το αρχαίο κείμενο, αυτό γράφει: οὗ κεκλιμένος μὲν ἐπ’ οὐδαίοιο χαμεύνης κεῖτο μέγας Κένταυρος, ἀπηρήρειστο δὲ πέτρῃ, ἱππείῃσιν ὁπλήσιν, τανυσσάμενος θοὰ κῶλα.

Που σημαίνει ότι ο μέγας Κένταυρος βρισκόταν ξαπλωμένος στο έδαφος πάνω σε ψάθα και στηριζόταν σε πέτρα και στα πόδια του αλόγου και τέντωνε τις κλειδώσεις του. Δηλαδή ο Κένταυρος βρισκόταν ξαπλωμένος και ακουμπούσε την πλάτη του στα καπούλια του αλόγου που ξεκουράζοταν και αυτό καθισμένο στο έδαφος, είχε βάλει τα πόδια του σε κάποια πέτρα και τέντωνε τα χέρια του και τα πόδια του για να ξεπιάνεται. Κάποιοι την απόλυτα ανθρώπινη αυτή σκηνή, που ο Χείρωνας χαλάρωνε και ακούμπούσε την πλάτη του στο αγαπημένο του άλογο, την έχουν ερμηνεύσει ότι πατούσε σε αλογίσια πόδια και συνεπώς ήταν μισός άνθρωπος και μισός άλογο!!!

Φυσικά αυτό δεν προκύπτει ούτε και από τους στίχους 442-443 που έχουν μεταφραστεί: και θαμπωμένος θωρούσε όλα αυτά ο Κένταυρος και χτυπούσε συχνά το ένα χέρι πάνω στο άλλο και με τις οπλές το έδαφος κλωτσούσε.

Το αρχαίο κείμενο επί λέξει αναφέρει: αὐτὰρ ὁρῶν Κένταυρος ἐθάμβεε, χειρ’ ἐπὶ χειρὶ πυκνὸν ἐπισσείων˙(άνω τελεία) οὔδας δ’ ἤρασσεν ὁπλήσιν.

Δηλαδή ότι ο θαμπωμένος από το θέαμα Κένταυρος χτυπούσε συχνά-πυκνά παλαμάκια. Και ότι ο αχώριστος φίλος του -το άλογο- που το είχε συνέχεια δίπλα του, βλέποντας το αφεντικό του ενθουσιασμένο, χτυπούσε τα πόδια του στο έδαφος. Αυτό βέβαια φανερώνει και η άνω τελεία. Την πράξη αυτή δεν την έκανε ο ίδιος ο Κένταυρος (αλλοιώς θα είχε κόμμα το αρχαίο κείμενο), αλλά κάποιος -που δεν αναφέρει γιατί ήταν αυτονόητο- που έχει οπλές και τις χτυπάει στο έδαφος: Ένα άλογο!!!

Ότι ο Χείρωνας ήταν άνθρωπος και όχι άλογο προκύπτει και από τους στίχους 403-403 που αναφέρουν ότι έστρωσε στο έδαφος φύλλα δέντρων (πρόχειρο δηλαδή τραπέζι) και κάλεσε τους Αργοναύτες να καθήσουν για φαγητό. Αυτό που έκανε δηλαδή ο Χείρωνας ήταν καθαρά κινήσεις ανθρώπου και όχι αλόγου.

Μάλιστα με το στίχο 440 των Αργοναυτικών όπου αναφέρεται από τον Ορφέα ότι «οἰωνοὶ τ’ ἐκυκλοῦντο βοαύλια Κενταύροιο», δηλαδή ότι τα πουλιά πετούσαν κυκλικά πάνω από τους σταύλους των βοδιών, επιβεβαιώνεται πλήρως και η ετυμολογία της λέξης «Κένταυρος».

Σύμφωνα με αυτήν «Κένταυρος» είναι αυτός που κεντά -δηλαδή κεντρίζει- τον ταύρο. Οι απόγονοί τους διατήρησαν το όνομα του επαγγέλματός τους ως χαρακτηριστικό του γένους τους.

Και φυσικά ο Κένταυρος Χείρωνας, σαν καλός βουκόλος, είχε δίπλα στη σπηλιά του τα δικά του βοαύλια, δηλαδή τους δικούς του στάβλους βοδιών.

Έτσι ήταν πραγματικά οι Κένταυροι. Όχι υβρίδια αλόγου με άνθρωπο, αλλά έφιπποι βουκόλοι που κέντριζαν τους ταύρους με ένα είδος λόγχης, δικαιολογώντας απόλυτα και την ετυμολογία της λέξης ( Κεν-τώ τον ταύρο=Κένταυρος)

Έχοντας εξοικειωθεί τόσο πολύ με το άλογο, ήταν και άριστοι έφιπποι πολεμιστές και μάλιστα εξαίρετοι τοξοβόλοι. Οι Κένταυροι, σύμφωνα με μια εκδοχή του μύθου, ήταν λαός της Θεσσαλίας, την οποία ο Ορφέας στο στίχο 60 αποκαλεί «Θεσσαλίην εὔπωλον» δηλαδή με πολλά άλογα. Δηλαδή οι περίφημοι αυτοί ιππείς κατοικούσαν σε περιοχή όπου ζούσαν άλογα, στην περιοχή της Θεσσαλίας που φημιζόταν για τα θαυμάσια αυτά ζώα αλλά και τα βοσκοτόπια της.

Μάλιστα ο Ορφέας στο στίχο 383 κάνει αναφορά ότι ανατράφηκαν στη Φολόη και στις απόκρημνες κορυφές της Πίνδου.

Δηλαδή οι επαγγελματίες αυτοί βουκόλοι, δεν προέρχονταν από δύο μόνο περιοχές της αρχαίας Ελλάδας, τη Φολόη της Ηλείας και την Πίνδο. Απλά στις περιοχές αυτές εκπαιδεύτηκαν. Κάποια στιγμή αργότερα, η ύπαρξη κοπαδιών και η ανάγκη της δουλειάς λογικά τους οδήγησε και σε άλλα μέρη, όπως η Θεσσαλία, όπου και εγκαταστάθηκαν. Πιθανότατα και ο Κένταυρος Χείρωνας να ήταν ένας από αυτούς που ήρθαν στη Θεσσαλική γη και συγκεκριμένα στο Πήλιο.

Ίσως κάποιο σουρεαλιστικό γλυπτό ή σκίτσο ενός αρχαίου καλλιτέχνη, όπου απεικόνιζε τους Κενταύρους σαν ανθρώπους με αλογίσια μέλη, ήταν αυτό που δημιούργησε σύγχυση ως προς τι ακριβώς ήταν οι Κένταυροι. Κατά την προσωπική μου όμως γνώμη, τα Αργοναυτικά του Ορφέα -σαν τα πιο αρχαία σωζόμενα κείμενα που αναφέρονται στους Κενταύρους- ήταν αυτά που παρέσυραν τους μετέπειτα ιστορικούς ερευνητές και καλλιτέχνες, αφού πράγματι στα δύο εδάφια που αναλύθηκαν προηγουμένως δεν ξεκαθαρίζεται απόλυτα ποιος είχε τις οπλές, ο Χείρωνας ή το άλογό του. Αλήθεια αν ένα τεράστιο μυαλό όπως ο Ορφέας είχε γράψει για τους Κενταύρους και για τα αλογίσια πόδια του Χείρωνα, ποιος θα τολμούσε να το αμφισβητήσει; Ουδείς.

Δυστυχώς λοιπόν κανείς δεν είχε προσέξει ότι αυτά που έλεγε ο Ορφέας για τον Χείρωνα ήταν ρητορικά σχήματα ενός μεγάλου λογοπλάστη. Απλά δεν έγραψε τη φράση ότι το άλογο χτυπούσε το έδαφος με τα αλογίσια πόδια του, αλλά για χάριν ευφωνίας και για να μην επαναλάβει δύο λέξεις (άλογο-αλογίσιο) με το ίδιο ακριβώς θέμα (αλογ-), έγραψε ότι χτυπούσε το έδαφος με τα αλογίσια πόδια του. Έτσι το υποκείμενο (στην προκειμένη περίπτωση το άλογο), εφ’ όσον το αντικείμενο (πόδια) προσδιορίζεται επιθετικά (αλογίσια) από το υποκείμενο, μπορεί να παραληφθεί. Συνεπώς και οι ιστορικοί ερευνητές, αρκετά χρόνια μετά την εξαφάνιση των Κενταύρων, τους επανέφεραν στο προσκήνιο ανατρέχοντας σε αυτά που έλεγε ο Ορφέας, αφού ήταν όχι μόνο ο μεγαλύτερος και ο πιο σεβαστός αρχαίος σοφός των παρελθόντων χρόνων, αλλά έζησε ακριβώς και την εποχή των Κενταύρων, γνωρίζοντας συνεπώς από πρώτο χέρι τη καταγωγή και την ιστορία τους.

Μην μπορώντας λοιπόν να ερμηνεύσουν σωστά τις φράσεις του Ορφέα για τον Κένταυρο Χείρωνα, οι μεταγενέστεροι άνθρωποι έπλασαν άθελά τους το μύθο για την υβριδική εμφάνιση των Κενταύρων.

Όταν λοιπόν το επάγγελμα του Κενταύρου εξαφανίστηκε μια για πάντα, έμειναν μόνο τα σκίτσα, τα γλυπτά και κάποια αρχαία κείμενα για να θυμίζουν στις επόμενες γενιές την μοναδική αυτή κάστα ανθρώπων. Στα πλαίσια των δεισιδαιμονιών και της άγνοιας των ανθρώπων, ήταν πανεύκολο να δημιουργηθούν οι απίστευτες ιστορίες για τους αλογόμορφους ανθρώπους. Χάρη όμως στα Ορφικά Κείμενα άλλο ένα τεράστιο μυστήριο της ιστορίας για την φύση αυτών των «πλασμάτων» καταρρίπτεται πανηγυρικά. Οι Κένταυροι δεν ήταν ούτε τέρατα, ούτε υβρίδια ούτε τίποτε άλλο παράξενο. Απλοί άνθρωποι με τρομερή εξειδίκευση στην ιππασία που είχαν σαν επάγγελμά τους τη βοσκή των βοδιών.

Στους στίχους 383-385 ο Ορφέας δίνει έμφαση στα χαρίσματα του Κενταύρου Χείρωνα, αφού αναφέρει ότι μεριμνά για τη δικαιοσύνη και για τα φάρμακα που γιατρεύουν κάθε ασθένεια.

Φυσικά η ετυμολογία της λέξης Χείρων δικαιολογείται απόλυτα από την τελευταία αυτή φράση.

Χείρων (από το χειρ) είναι αυτός που είναι ικανός στα χέρια, αυτός που τα χειρίζεται καλά. Και φυσικά ένας γιατρός τα χρησιμοποιεί για να γιατρεύει. Για να αλείφει βότανα. Για να διορθώνει τα σπασίματα. Για να κλείνει τις πληγές. Δηλαδή χειροπράκτης ή και χειρούργος. Τέτοιος λοιπόν γιατρός ήταν ο μέγιστος Χείρων. Με τη βοήθεια των χεριών του γιάτρευε κάθε αρρώστια.

Επίσης αναφέρει ότι ήταν άριστος μουσικός και γνώστης της κιθάρας, της φόρμιγγας, της πηκτίδας και της λύρας.

Στους στίχους 417-421 ο Κένταυρος Χείρωνας, κατά τη διάρκεια του μουσικού αγώνα με τον Ορφέα, τραγούδησε για τη μάχη των γενναιόψυχων Κενταύρων τους οποίους οι Λάπιθες σκότωσαν εξ’αιτίας των ατασθαλιών τους κι ακόμη για τη μάχη τους στη Φολόη, όταν ξαναμμένοι απ’ το κρασί όρμησαν εναντίον του Ηρακλέους. Από τα λόγια αυτά του Ορφέα αποδεικνύεται περίτρανα και η ιστορικότητα δύο ακόμη γεγονότων που δυστυχώς μέχρι σήμερα θεωρούνταν μυθολογικά -δηλαδή παραμύθια- και που περιέβαλαν τους Κενταύρους.

1)Ο «μύθος» που λέει ότι οι Λάπιθες -λαός που κατοικούσαν στη Θεσσαλία- σκότωσαν τους Κενταύρους κατά τη διάρκεια του γάμου του βασιλιά Πειρίθου με την Ιπποδάμεια. Οι Κένταυροι κατά τη διάρκεια του γαμήλιου συμποσίου, δεν μπόρεσαν να ελέγξουν τον εαυτό τους και αφού πρώτα μέθυσαν από το πολύ κρασί, έκαναν ατασθαλίες, προσπαθώντας να ασελγήσουν στη γυναίκα του Πειρίθου, καθώς και στα νεαρά αγόρια που παρευρίσκονταν στον γάμο. Ακολούθησε άγρια μάχη μεταξύ Κενταύρων και Λαπίθων, η οποία διήρκεσε μέχρι τη νύκτα και στο τέλος της οποίας οι Κένταυροι νικήθηκαν κατά κράτος και σκοτώθηκαν σχεδόν όλοι. Μάλιστα στους στίχους 171-176 ο Ορφέας αναφέρει ότι ο Καινεύς, ο γιος του Ελάτου, ένας από τους Αργοναύτες, είχε πάρει μέρος στη συγκεκριμένη συμπλοκή, σαν σύμμαχος στο πλευρό των Λαπίθων. Οι Κένταυροι του έριχναν κορμούς πεύκων και ελάτων ενώ αυτός με τα πόδια μπηγμένα στο χώμα προσπαθούσε να αντισταθεί.

Πιθανότατα η φονική αυτή μάχη να σήμανε και το τέλος των Κενταύρων που ζούσαν στη Θεσσαλία. Ίσως και ο Χείρωνας να ήταν ο τελευταίος εν ζωή Θεσσαλός κένταυρος που διατηρούσε άσβεστη τη μνήμη των συντρόφων του με τη μουσική και τα τραγούδια του. Μάλιστα τα γεγονότα αυτά θα έλαβαν χώρα σαφώς λίγα χρόνια πριν το 1870 π.Χ. που έγινε η συνάντηση του Χείρωνα με τους Αργοναύτες, αφού ο κένταυρος τα αναφέρει σαν παρελθόντα γεγονότα. Δηλαδή η Κενταυρομαχία , το δημοφιλές αυτό γεγονός της μάχης Κενταύρων και Λαπίθων που είχε γίνει γλυπτό ακόμη και στον Παρθενώνα, θα διεξήχθη περί το 1880-1875 π.Χ.
2) Η μάχη των Κενταύρων με τον Ηρακλή στη Φολόη.

Αρχηγός των Κενταύρων της Φολόης (περιοχή της Ηλείας κοντά στην αρχαία Ολυμπία) ήταν ο Φόλος, ο γιος του Σειληνού και της Νύμφης Μελίας και φίλος του Ηρακλή. Ήταν και ο φύλακας του πιθαριού με το κρασί των Κενταύρων, το οποίο τους είχε προσφέρει ο Διόνυσος, με εντολή να το φυλάξουν και να το ανοίξουν μόνο όταν εμφανιστεί ο Ηρακλής. Ο Ηρακλής επισκέφτηκε τη Φολόη καθ’ οδόν προς τον Ερύμανθο -όπου και θα κυνηγούσε τον ομώνυμο κάπρο- και έγινε δεκτός με χαρά από τον κένταυρο Φόλο στη σπηλιά του. Για να ευχαριστήσει λοιπόν ο Φόλος τον φίλο του τον Ηρακλή, του προσέφερε άφθονα ψητά. Ο Ηρακλής κάποια στιγμή επάνω στο τσιμπούσι ζήτησε κρασί, αλλά όταν ο Φόλος θυμήθηκε την εντολή του Διόνυσου, δίστασε να ανοίξει το πιθάρι φοβούμενος τους άλλους Κενταύρους. Κατόπιν προτροπής του Ηρακλή άνοιξε τελικά το πιθάρι με το κρασί και του έδωσε να πιει σε ασημένιο κύπελλο. Ο φόβος του Φόλου δεν άργησε να επαληθευτεί.

Οι ξαναμμένοι από το κρασί Κένταυροι κατέφταναν στην σπηλιά για να το αρπάξουν και ρίχτηκαν πάνω στον Ηρακλή. Λογικά ο Ορφέας τους αναφέρει ξαναμμένους εννοώντας τους όχι μεθυσμένους από τη κατανάλωση του κρασιού, αλλά νευριασμένους που ο Φόλος άνοιξε το πιθάρι όσον αυτοί απουσίαζαν. Ο Φόλος κρύφτηκε στη σπηλιά από το φόβο του, ενώ ο Ηρακλής ρίχτηκε στη μάχη εναντίον τους. Άλλοι του επιτίθονταν έχοντας σαν όπλα μεγάλα ξύλα, άλλοι με μεγάλες πέτρες και άλλοι με μεγάλα τσεκούρια. Η μάχη ήταν φοβερή. Ο Ηρακλής όμως με τα φαρμακερά βέλη, που είχε βάψει από το αίμα της Λερναίας Ύδρας και με το τεράστιο ρόπαλό του, τους εξόντωσε σχεδόν όλους.

Το ιστορικό αυτό γεγονός της μάχης της Φολόης -που σήμανε το οριστικό τέλος των Κενταύρων που ζούσαν στην περιοχή αυτή της Πελοποννήσου- σαφέστατα διεξήχθη λίγα χρόνια πριν τη συνάντηση του Χείρωνα με τους Αργοναύτες . Δηλαδή περί το 1875 π.Χ. όταν και ο Ηρακλής θα ήταν ηλικιακά ένας καταξιωμένος και τρομερός πολεμιστής περίπου 27 χρονών.

Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι ο κένταυρος Χείρωνας -προκύπτει από το αρχαίο κείμενο- δεν φαίνεται να κάνει διάκριση στους αργοναύτες. Τους καλοδέχεται στην αυλή του όλους, ακόμη και τον Ηρακλή που εξόντωσε σχεδόν όλους τους Κενταύρους της Φολόης. Αυτό δείχνει ότι πιθανότατα ο μέγας Κένταυρος είχε συγχωρήσει τον Ηρακλή αφού για την μάχη στη Φολόη δεν ευθυνόταν ο μεγάλος ήρωας αλλά οι ίδιοι οι Κένταυροι.

Τη στιγμή της συνάντησης των Αργοναυτών με τον Κένταυρο Χείρωνα, αυτός ήταν μεγάλος σε ηλικία, αφού στο στίχο 454 ο Ορφέας τον αποκαλεί «Φιλλυρίδη γέροντα» (δηλαδή ως τον γέροντα γιο της Φιλλύρας). Παρόλη όμως την μεγάλη του ηλικία, ο μέγιστος των Κενταύρων είχε πάντα μαζί του τον αχώριστο φίλο του, το άλογο, αλλά και τα βόδια του που τον προμήθευαν με το απαραίτητο γάλα και κρέας.

Λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι ο Ορφέας αφιέρωσε στον Χείρωνα -λογικά μετά το θάνατό του- τον Κένταυρο, τον περίφημο αστερισμό του Νοτίου ημισφαιρίου, προκύπτει ότι ο μέγιστος των Κενταύρων γεννήθηκε περί το 1940-1935 π.Χ. και πέθανε σαφέστατα πριν το 1865 π.Χ. που οι Ορφικοί άρχισαν την ονομάτιση των αστερισμών του ουρανού. Δηλαδή ο Χείρωνας πέθανε μόλις λίγα χρόνια μετά τη συνάντησή του με τον Ορφέα στο σπήλαιο του Πηλίου, πιθανότατα περί το 1870-1865 π.Χ. και σε ηλικία 70-75 χρονών. Έπρεπε να περάσουν 4000 χρόνια για να πάψει ο Κένταυρος Χείρωνας να αποτελεί «μυθολογικό» τέρας και να πάρει τη θέση του στο πάνθεον της ιστορίας -χάρη στον Ορφέα- σαν υπαρκτό πρόσωπο, σαν ένας μεγάλος γιατρός, σαν ένας μοναδικός παιδαγωγός, σαν ένας τεράστιος μουσικός, σαν ένας χαρισματικός άνθρωπος.
ΠΗΓΗ http://promhtheas.blogspot.com

Χρονια πολλα !

Χρονια Πολλα Κωστα και Ελενη!

Τοπικες Συνταγες

Χορτα με Αυγα


2 κιλα χορτα(σπανακι,παζι,παπαρουνες,βλητα)
1 ματσακι ανιθο
1 ματσακι μαραθο
5-6 κρεμμυδακια φρεσκα
2 κρεμμυδια ξερα
1 κουτ σουπας πελτε
5-6 αυγα
Αλατι - πιπερι

Πλενουμε και κοβουμε τα χορτα και τα κρεμμυδακια σε μετρια κομματια.
Σε μια κατσαρολα οχι πολυ βαθια σοταρουμε το κρεμμυδι και ριχνουμε τα χορτα να μαραθουν.Επειτα ριχνουμε την ντοματα,αλατι, πιπερι και το αναλογο νερο.
Τα σκεπαζουμε και τα αφηνουμε να βρασουν.Οταν ειναι ετοιμα σπαμε απο πανω ενα ενα τα αυγα ολοκληρα στη σειρα και τα αφηνουμεσκεπασμενα να βρασουν με λιγο αλατι κ πιπερι μεχρι να ασπρισουν.

Πηλιο-Pelion 2

Το βουνο των Κενταυρων-Πηλιο ειναι το βουνο που εζησαν οι Κενταυροι συμφωνα με την ελληνικη μυθολογια.Εδω Ο Χειρων Ο πιο σοφος απο τους Κενταυρους,διδαξε και αναθρεψε τους μεγαλυτερους ελληνες μυθικους ηρωες,τον Αχιλλεα,τον Ηρακληκαι διδαχτηκε ιατρικη Ο Ασκληπιος.
Εδω εγιναν οι θεϊκοι γαμοι του Πηλεα και της Θετιδας που υμνησαν ο Ομηρος,ο Πινδαρος και ο Ευριππιδης.
Απο εδω ξεκινησε η θρυλικη Αργω με τον Ιασονα και τους Αργοναυτες για το ταξιδι στην Κολχιδα....

Νικος Γουναρης

Ο τραγουδιστης με τη βελουδινη φωνη γεννηθηκε στη Ζαγορα το 1915 και μεσουρανισε το 1950 στο ελληνικο πενταγραμμο ειτε σολο ειτε με το τριο μπελκατο

era-Reborn

Απολαυστετο............

Ευεργετες Ζαγορας -μερος 4

________________________________________
ΙΩΑΝ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
Γεννήθηκε το 1834. Σπούδασε Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Διετέλεσε Κοτζαμπάσης επί Τουρκοκρατίας και μετά την προσάρτηση της Θεσσαλίας εξελέγη Δήμαρχος για δύο συνεχείς τετραετίες. Κατόπιν εξελέγη βουλευτής της επαρχίας Βόλου. Πέθανε το 1911.
________________________________________
ΚΩΝ. ΓΚΛΑΒΑΝΗΣ
(1854 – 1930)
Μετά τις εγκύκλιες σπουδές πήγε στη Σμύρνη και στην Οδησσό, όπου επιδόθηκε σε εμπορικές επιχειρήσεις. Μετά την προσάρτηση της Θεσσαλίας εγκαταστάθηκε στο Βόλο, όπου ίδρυσε αλευροβιομηχανία και κατόπιν βιομηχανική Εταιρεία Γεωργικών Μηχανημάτων και Εργαλείων με την επωνυμία ‘’Γκλαβάνης και Καζάζης’’ που έγινε πανελλήνια γνωστή. Αναμίχθηκε στην πολιτική και εκλέχθηκε δύο συνεχείς περιόδους Δήμαρχος Παγασών.
________________________________________
ΝΙΚ. ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΗΣ (1870 – 1929)
Διδάχθηκε τα πρώτα γράμματα στη Ζαγορά. Αργότερα στην Ευαγγελική Σχολή Σμύρνης και τέλος στο Γυμνάσιο Βόλου αριστούχος. Γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, όπου μετά το πέρας των σπουδών αναγορεύτηκε αριστούχος διδάκτωρ, επαινέθηκε μάλιστα ιδιαίτερα απ’ τον περίφημο καθηγητή Πανεπιστημίου Γεωρ. Χατζηδάκη. Επί τρία χρόνια υπηρέτησε σαν σχολάρχης, κατόπιν καθηγητής και αργότερα με έξοδα του κληροδοτήματος Κρήτσκη εστάλη στη Γερμανία και σπούδασε Παιδαγωγικά. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1902 και διορίστηκε καθηγητής Φιλοσοφικών στη Σμύρνη στην Ευαγγελική Σχολή. Πέθανε στη Βιέννη 3 Μαίου 1929.
________________________________________
ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ (1796 – 1880)
Μετά την αποτυχία του κινήματος στο Πήλιο κατά την επανάσταση πήγε στο Ναύπλιο και προσλήφθηκε από τον Μιαούλη, γραμματέας. Αργότερα με τους γιους του Μιαούλη Πήγε στη Βαυαρία. Σπούδασε στο Μόναχο Ελληνικά, Φιλοσοφία και Φυσική. Δίδαξε στο Ολδεμβούργο τη μνηστή του Όθωνα Αμαλία την ελληνική γλώσσα. Το 1839 διορίστηκε καθηγητής της συστηματικής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο. Αργότερα εκλέχθηκε βουλευτής και γερουσιαστής. Το 1865 εκδόθηκαν τα ‘’Φιλολογικά Πάρεργα’’. Αργότερα δημοσίευσε διάφορες φιλοσοφικές μελέτες.
________________________________________

Βρυση στη Ζαγορα..

Υπαρχουν ακομα οι μαρμαρένιες Βρύσες του «Δεσπότη» και του «Κράλλη», φτιαγμένες στα μέσα του 18ου αιωνα.

Era - Devore Amante

Καλησπερα.....

Η ιστορια της Ζαγορας...3

Ο 17ος και 18ος αιώνας ήταν η πιο ενδιαφέρουσα περίοδος της Ζαγοράς. Αναπτύχθηκε έντονα η καλλιέργεια μεταξιού (32 τόνοι ετησίως), η βιοτεχνία μεταξωτών υφασμάτων και υφαντών, χαρίζοντας οικονομικό πλούτο. Το εξαγωγικό εμπόριο και η αναπτυγμένη ναυτιλιακή κίνηση ώθησε εμπόρους της περιοχής να εγκαταστήσουν επιχειρήσεις σε πόλεις της κεντρικής Ευρώπης και του Εύξεινου Πόντου.
Η Ζαγορά κατά τον 18ο αι. υπήρξε το μεγαλύτερο πνευματικό κέντρο του Πηλίου. Κατά την επίσκεψή σας στη Ζαγορά θαυμάστε το σχολείο του Ρήγα (1777) ή “Ελληνομουσείο” όπως ονομάζεται που όπως είναι γνωστό, είναι το παλαιότερο σχολείο του Πηλίου Σ’ αυτό μαθήτευσαν ο Ρήγας Φερραίος, ο Άνθιμος Γαζής, ο Γρηγόριος Κωνσταντάς, ο Καλλίνικος Λαπάτης (Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως) και πολλοί άλλοι. Μην παραλείψετε να επισκεφθείτε την περίφημη βιβλιοθήκη της Ζαγοράς με 15.000 παλαιά βιβλία. Κι εδώ παρούσα η πηλιορείτικη αρχιτεκτονική με τα γνώριμα πλέον πλακόστρωτα καλντερίμια και τα αρχοντικά σε κάθε σας βήμα.

Μενουμε Ελλαδα...3

Η περιηγηση συνεχιζεται....

Era - Mother

ΠΗΛΙΟ-PELION

Το Πηλιο ηταν απο την αρχαιοτητα ενας χωρος που εκρυβε πολλα μυστικα.Το βουνο που ο μυθος αναφερει ως θερινη κατοικια των θεων του Ολυμπου.Καταπρασινο πανω απο το Βολο,αναμεσα στο Παγασητικο κολπο και το Αιγαιο Πελαγος.Η πυκνη και πλουσια βλαστηση που το σκεπαζει,η πλουσια πανιδα τα νερα και οι πηγες που δημιουργησαν με το περασμα των αιωνων.αμετρητες μικρες κοιλαδες μοναδικης ομορφιας,δινουν,χιλιαδες χρονια τωρα,ζωη στο προικισμενο αυτο βουνο.Εδω στη μαγνητικη αυτη ατμοσφαιρα του Πηλιορειτικου τοπιου,σμιγει η ιστορια με το θρυλο,το αγριο με το ηρεμο,το χθες με το σημερα......

Era - Prayers

Ευεργετες Ζαγορας -μερος 3

ΚΩΝ. ΤΣΑΓΚΑΡΑΔΑΣ
Γεννήθηκε το 1888. Σε μικρή ηλικία φεύγει για την Αίγυπτο. Διακρίθηκε στο διήγημα και το μυθιστόρημα πάνω σε θέματα καθαρά αιγυπτιακά. Για πολλά χρόνια ήταν πρόεδρος της κοινότητας Ασιούτ και προξενικός αντιπρόεδρος στην ίδια πόλη. Διακρίθηκε στους Βαλκανικούς πολέμους.

________________________________________
ΚΩΣΤΑΣ ΓΙΑΝΝΙΔΗΣ
Γεννήθηκε το 1905 στη Σμύρνη από Ζαγοριανούς γονείς. Σπούδασε μουσική στη Γερμανία και κατόπιν εγκαταστάθηκε οικογενειακός στην Αθήνα. Έγραψε οπερέτες, μουσικές ηθογραφίες, επιθεωρήσεις, καθώς και μουσική για θεατρικά και κινηματογραφικά έργα. Πολλά ελαφρά τραγούδια του έγιναν διεθνείς επιτυχίες. Πέθανε το 1984.
________________________________________
ΗΡΑΚΛΗΣ ΒΟΛΤΟΣ
(1855 – 1920)
Ζαγοριανός έμπορος στην Αίγυπτο. Άφησε πεθαίνοντας τη μεγάλη του περιουσία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών για να συντηρείται με τους τόκους ένας υπότροφος σε Πανεπιστήμιο της Ευρώπης και να οριστεί και βραβείο από 150.000 χρυσά φράγκα για τον Έλληνα ή Ευρωπαίο επιστήμονα, που θα ανακαλύψει το φάρμακο της θεραπείας του καρκίνο ή της φυματίωσης. Άλλες δωρεές του αφορούν την κοινότητα Ζαγοράς, τις παροικίες και τους συλλόγους του Αγυπτιώτη Ελληνισμού. Βοήθησε φτωχές οικογένειες της Ζαγοράς και το νοσοκομείο Βόλου.
________________________________________
ΑΛΕΞ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
Γεννήθηκε το 1834. Διετέλεσε κοτζαμπάσης επί Τουρκοκρατίας. Μετά την προσάρτηση εξελέγη Δήμαρχος Ζαγοράς. Επί Δημαρχίας του έγιναν πολλά κοινωφελή έργα.
________________________________________
ΑΡΙΣΤΑΡ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και το Πανεπιστήμιο των Παρισίων. Εγκαταστάθηκε στη Ζαγορά, μετά ολιγόμηνη παραμονή στο Βόλο. Όπου εξάσκησε μέχρι το τέλος της ζωής του το επάγγελμα του γιατρού. Εξελέγη πρόεδρος της κοινότητος στα πρώτα χρόνια του 21ου αιώνα.

era - Impera

Because You Loved Me

I LOVE YOU - Celine Dion

Η ιστορια της Ζαγορας...2

Η νέα Ζαγορά, που είχε πλέον πάρει την παραπάνω μορφή απ' τα τέλη του 16ου αιώνα άρχισε να αναπτύσσεται γρήγορα. Η γεωργία και το εμπόριο άκμαζαν. Κατείχε τα σκήπ¬τρα στην μεταξoπαραγωγή (25.000-30.000 οκά¬δες το χρόνο) με μέγιστες εξαγωγές στην Βενε¬τία, Δαλματία, Γερμανία και άλλες περιοχές της Ευρώπης. Παράλληλα αναπτύχθηκε και η εγχώ¬ριος βιομηχανία. Μεγάλες ήταν οι ποσότητες μαλλιού που εισήγε η αγορά της από διάφορες περιοχές της Ελλάδος (συγκεκριμένα η Λειβαδιά έδινε σχεδόν το σύνολο της παραγωγής της) και αφού τις επεξεργάζονταν μαζί με ντόπιες ποσό¬τητες στα ξακουστά «αργαστήρια» της,

Για την ευχερέστερη διεξαγωγή αυτού του εξαγωγικού και εισαγωγικού εμπορίου ήταν φυ¬σικό να αποκτήσει και αξιόλογο στόλο, τα περί¬φημα Ζαγοριανά καράβια, για τα οποία πάμπολλα ποιήματα και τραγούδια έχει αφήσει η Λαϊκή Μούσα. Διασχίζοντας την Μεσόγειο μετέφεραν τα προϊόντα της κωμόπολης σ' όλα τα μεγάλα λιμάνια της Ευρώπης, την Κωνσταντινούπολη και την Σμύρνη. Έτσι δημιουργή¬θηκε στην ανατολική πλευρά του Πηλίου ένα σπουδαιότατο και ακμαιότατο εμπορικό κέντρο.

Era - After Thousand Words

Αγροτικος Συνεταιρισμος Ζαγορας

Η συγκέντρωση και η εμπορία των μήλων γίνεται στο σύνολο της παραγωγής, από τον Αγροτικό Συνεταιρισμό Ζαγοράς, πρώτος εξαγωγικός φορέας μήλων στην χώρα και πρότυπος από το 1982.Σήμερα οργανωμένος με γραφεία, ψυγεία, διαλογητήρια, και μέσα διακίνησης.Ιδρυθηκε το 1916.Η φημη του ξεπερνα τα συνορα κατακτωντας αγορες της Ευρωπης και της Μεσης Ανατολης.Το μήλο αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα οπωροκηπευτικά προιόντα και είναι απαραίτητο συστατικό υγιεινής διατροφής και ανάπτυξης για τον ανθρώπινο οργανισμό Η γνωστή σε όλους ρήση «Ένα μήλο την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα», η οποία υπάρχει και χρησιμοποιείται σε πολλές περιοχές του κόσμου εδώ και πάρα πολλά χρόνια, είναι χαρακτηριστική της σημασίας που έχει για τον ανθρώπινο οργανισμό η κατανάλωση μήλων και παράγωγων σκευασμάτων.
Η κυριότερη οικονομική δραστηριότητα του Συνεταιρισμού είναι η παραγωγή μήλων ποικιλίας starking Delicious και σε μικρότερες ποσότητες Golden Delicious και Renettes.
Εκτός της κύριας δραστηριότητάς του, ο Συνεταιρισμός ασκεί και άλλες παρεμφερείς δραστηριότητες στις ιδιόκτητες εγκαταστάσεις του.
Συγκεκριμένα, ο συνεταιρισμόςδιαθέτει και λειτουργεί τα παρακάτω:
• Σούπερ μάρκετ στην Ζαγορά Πηλίου
• Κατάστημα γεωργικών εφοδίων (φυτοφάρμακα, μηχανήματα, λιπάσματα, ζωοτροφές)
Οι ιδιόκτητες κτιριακές εγκαταστάσεις του Αγροτικού Συνεταιρισμού Ζαγοράς έχουν συνολικό εμβαδόν 10.515 τ.μ. Η κτιριακή εγκατάσταση περιλαμβάνει υπόγειο και ισόγειο. Οι εγκαταστάσεις των ψυκτικών θαλάμων έχουν συνολική χωρητικότητα 55.000 κ.μ. ή 10.000.000 κιλών προϊόντος. Η χωρητικότητα κάθε θαλάμου κυμαίνεται από 100 έως και 350 τόνους.
Για τις ανάγκες μετακίνησης των προιόντων ο Συνεταιρισμός διαθέτει δώδεκα περονοφόρα μηχανήματα, ενώ μια μεταφορική ταινία χρησιμοποιείται για την μεταφορά των προιόντων από το υπόγειο στο διαλογητήριο. Το διαλογητήριο έχει ικανότητα διαλογής 20 τόνων περίπου ανά ώρα και διαθέτει έξι γραμμές διαλογής. Επιπλέον, υπάρχουν τα μηχανήματα συσκευασίας, μηχανήματα βαπτίσματος προιόντων καθώς και το σύστημα μηχανογράφησης.

Τα μηλα της Ζαγορας θεωρουνται τα καλυτερα στο κοσμο και η αναγνωριση αυτη επισφραγιζεται το 1996 απο την Ευρωπαϊκη Ενωση με την ετικετα<<Προστατευομενη Ονομασια Προελευσης>>(κανονισμοςΕ.Ε.Κ.1107\96)μια σημαντικη διακριση που δινεται σε προϊοντα υψηλης ποιοτητας.Δυνατοτητα συντηρησης πανω απο 10,000 τοννους και 100% συσκευασια και διακινηση των μηλων της περιοχης.
www.zagorin.gr

Divano...era

Γυναικειος Αγροτοτουριστικος Συνεταιρισμος Ζαγορας

Σήμερα στην Ζαγορά υπάρχει ο Γυναικείος Αγροτοτουριστικός Συνεταιρισμός ο οποίος ιδρύθηκε τον Νοέμβριο του 1993 από 50 γυναίκες που θέλησαν να αξιοποιήσουν τις παραδόσεις τους.
Έχει δικό του κατάστημα, στην κεντρική πλατεία του χωριού τον Άη Γιώργη. Στο ισόγειο του κτίσματος έχει δύο επίπεδα, εκ των οποίων το ένα στεγάζει το εργαστήριο παρασκευής παραδοσιακών προϊόντων του Γυναικείου Αγροτουριστκού Συνεταιρισμού Ζαγοράς, ενώ το άλλο είναι υπερυψωμένο, με ξεχωριστή είσοδο, και οδηγεί στον ξενώνα. Τα δωμάτια έχουν διαφορετικό χαρακτήρα το καθένα, με ένα κυρίαρχο χρώμα που παραπέμπει σε ένα λουλούδι: ορτανσία, καμέλια, κυκλάμινο, γαρδένια, τριαντάφυλλο και αχιλλεία.
Το πρωινό στον ξενώνα είναι πραγματική έκπληξη, με δεκάδες παραδοσιακά εδέσματα, ενώ ο επισκέπτης μπορεί να επιλέξει και τα γεύματά του από έναν πλούσιο κατάλογο παραδοσιακών συνταγών. Όσοι, τέλος, επιθυμούν να πάρουν κάποιες από αυτές τις τοπικές λιχουδιές στο σπίτι τους, μπορούν να επισκεφθούν το παρακείμενο καφεγλυκοπωλείο του συνεταιρισμού, στο οποίο εκτίθενταsι και τα προϊόντα του. ΑΡΧΟΝΤΙΚΟ ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ χτίστηκε το 1906, ξεχωρίζει μέσα στη Ζαγορά, χάρη στα χρώματά του και αποτελεί ορατή απόδειξη όσων μπορεί να επιτύχει ένας γυναικείος συνεταιρισμός, αν τα μέλη του εργαστούν μεθοδικά και με μεράκι. Πρώτος του ιδιοκτήτης ήταν ο Δανιήλ Δρακόπουλος, ένας από τους εκατοντάδες Πηλειορείτες της ομογένειας, που αφού πλούτισε στη Σμύρνη με το εμπόριο του καφέ γύρισε στη γενέτειρά του και έχτισε το αρχοντικό αυτό για να μείνει με τη γυναίκα του, Κατίνα Κορδάτου, αδερφή του ιστορικού Γιάννη Κορδάτου. Το αρχοντικό άρχισε να λειτουργεί ως ξενοδοχείο με την ονομασία «Αιγαίον» τη δεκαετία του 1960, και από τα δεκαετία του 1980 πέρασε στην κυριότητα του Δημοσίου. Έχοντας παραμείνει για πολλά χρόνια κλειστό, το αρχοντικό αφέθηκε στην φθορά του χρόνου μέχρι το 1998 όταν το ανέλαβε ο Γυναικείος Αγροτουριστικός Συνεταιρισμός Ζαγοράς. Οι γυναίκες δούλεψαν σκληρά δύο ολόκληρα χρόνια προκειμένου να δώσουν και πάλι ζωή στον ξενώνα και αναδείξουν την ομορφιά του παλαιού σπιτιού.
Archontiko Drakopoulou, Zagora

Μπορει να ξεκουρασει και τους πιο απαιτητικους.Με τις γευσεις του μπορει να σε ταξιδεψει... ....απολαυση εστω ενας καφες στο καφεγλυκοπωλειο των γυναικων στη κεντρικη πλατεια του χωριου.

Μενουμε Ελλαδα...2

Ενας παλιος Ζαγοριανος φωτογραφος γραφικη μορφη στο σημερα....

era Miseri mani