Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2009

Αφιερωμενο.....


Μπαμπα σε Παρακαλω να μην είναι και τόσο λυπημένος, Μαμα παρακαλώ μην κλαις
Είμαι στην αγκαλιά του Ιησού και μου τραγουδάει νανουρίσματα
Παρακαλώ, προσπαθήστε να μην ρώτησεις Θεό, δεν νομίζω ότι είναι αγενής.
Δε νομίζω ότι μ 'έστειλε σε σας, και στη συνέχεια άλλαξε γνώμη.

Βλέπετε, είμαι ξεχωριστο παιδί, και χρειαζομαι εδω πάνω.
Είμαι ενα ξεχωριστο δώρο που του έδωσε, το προϊόν της αγάπης σας.
Θα ειμαι πάντα εκεί μαζί σας, να παρακολουθήτε τον ουρανό τη νύχτα.
Βρείτε το πιο λαμπρό αστέρι, που είναι αστραφτερο,
Αυτό είναι λαμπρό φως φωτοστέφανο μου.

Θα με δείτε στον παγετό πρωί, στις ομίχλες στο παράθυρο σας
στο ντους το καλοκαίρι θα ειμαι εγω, θα είμαι στο χορό της βροχής.
Όταν αισθάνεστε λίγο αεράκι, από ένα απαλό άνεμο που φυσάει.
θα είμαι εκεί να φύτευσω ένα φιλί στην μύτη σας.
Όταν δείτε ένα παιχνίδι των παιδιών, και η καρδιά σας αισθάνεται λίγο ταραχη,
θα είμαι εκεί να δοσω στην καρδιά σας μια αγκαλιά.
Έτσι μπαμπά παρακαλω να μην είναι και τόσο λυπημένος,μαμα μην κλαις
Είμαι στην αγκαλιά του Ιησού, και μου τραγουδάει νανουρίσματα.
(Αφιερωμενο στο γιο μου που εφυγε τοσο νωρις... λιγο πριν τον παρω στην αγκαλια μου....)

6 σχόλια:

melwdos είπε...

παντα να εισαι σε αυτην την μεγαλη ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥ.


πολυ ομορφο το τραγουδι που διαλεξες

Ανώνυμος είπε...

Συσχαρητηρια ,ανατριχιασα

BUTTERFLY είπε...

Ο Χριστος και η Παναγια! Σπαει κοκκαλα το συγκεκριμενο!!!

Καλημερα!

trinity είπε...

Aφροδίτη μου,ποτέ δεν θα καταλάβεις γιατί έγινε οτι έγινε...ίσως είναι καλύτερα εκεί...αλλά μια μέρα να είσαι σίγουρη οτι θα τον πάρεις στην αγκαλιά σου και δεν θα τον ξαναφήσεις...τα καλύτερα έρχονται..

cummulus είπε...

Οι σιγανές φθινοπωρινές βροχούλες, είναι κάτι δροσοσταλιές που με μεταξένιες φτερουγίτσες πέταξαν κάποτε για τον ουρανό. Ερχονται σαν βροχούλα και μας λένε: -Θα βρεθούμε, μην λυπάστε, είμαστε καλά στην αγκαλιά Του.

J Araújo είπε...

Não somente pelos belos textos mas pelas belas paisagens já valeu a pena vir aqui..

abraço